Osteopathie is een diagnose- en behandelmethode waarbij de manuele patiëntenbenadering als doel heeft de gezondheid van de patiënt te optimaliseren en te onderhouden.
Zij grijpt aan op de zelfregulerende mechanismen van de mens. Osteopathie baseert zich op het concept dat de mens als levend organisme een structurele (anatomie) en
functionele (fysiologie) eenheid is.De focus van de osteopathie ligt op de benadering van de optimalisering van de gezondheid van de patiënt.
De osteopatische filosofie is gebaseerd op vier uitgangspunten:
(Klik op een van de uitgangspunten voor meer informatie)
- Het lichaam is een biologische eenheid
- De structuur en functie van zijn onderling en wederkerig afhankelijk van elkaar !
- Het lichaam bezit zelfregulerende en zelfgenezende krachten
-
Osteopatisch onderzoek en de behandeling zijn gebaseerd op het toepassen van deze bovengenoemde principes
De vaardigheid van het osteopatische handelen bestaat in de toepassing de 3 bovengenoemde pijlers. Mede door de subtiliteit van benaderen kent de osteopathie een heel breed toepassingsgebied en blijkt het behandelen effectief bij vele problemen en ziektes.
Essentieel voor de osteopaat is de manuele benadering in diagnostiek en therapie. Gebieden met een disfunctie worden opgespoord. De gevonden parameters kunnen
in het licht van de basisprincipes leiden tot de osteopathische diagnose. De osteopaat legt verbanden tussen de verschillende systemen die de mens tot een functionele
eenheid maken en die het functioneren op lokaal, regionaal en systemisch niveau kunnen verklaren. Deze systemen stemmen overeen met vijf verklaringsmodellen
(1. Biomechanisch model, 2. Neurologische model, 3. Ademhaling- en circulatie model, 4. Bio-psycho-sociaal model, 5. Bio-energetisch model) waarop de osteopaat
zijn of haar diagnose en behandeling baseert.
